مقایسه وضعیت استرس شغلی و رضایت شغلی بین پرستاران بخشهای داخلی، جراحی، مراقبتهای ویژه و اورژانس

مقدمه: استرس و رضایت شغلی ازجمله عوامل تأثیرگذار در کارایی پرستاران می‌باشد در کنار همه عوامل، شرایط متفاوت کاری در بخش‌های مختلف بیمارستان‌ها از مسائل قابل توجه می‌باشد. هدف: از این رو پژوهش حاضر به مقایسه وضعیت استرس شغلی و رضایت شغلی در بین پرستاران 4 بخش داخلی، جراحی، مراقبت‌های ویژه، اورژانس پرداخته است. مواد و روش‌ها: این تحقیق از نوع توصیفی در سال 1393 بین پرستاران بیمارستان‌های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی و بیمارستان تأمین اجتماعی زاهدان انجام شده است. جامعه آماری 523 نفر بود که 103 نفر با نمونه‌گیری طبقه‌ای تصادفی انتخاب شدند. از پرسشنامه‌های رضایت شغلی سینک و مقیاس استرس پرستاری گری تافت و اندرسون استفاده شد. داده‌ها با SPSS نسخه 16 با استفاده از آزمون‌های آماری ANOVA تحلیل شدند. یافته‌ها: در بین بخش‌های مختلف در نمره استرس شغلی و بعضی از خرده مقیاس‌های آن تفاوت معنادار مشاهده شد (0/05‌P≤). استرس مربوط به مرگ و مردن (2/24) بیشترین میزان و سپس به ترتیب استرس حجم کار (2/21)، عدم اطمینان به درمان (2/20) در رتبه‌های بعدی قرار داشتند و کمترین استرس مربوط به تبعیض (1/34) محاسبه شد. همچنین بر اساس نتایج پرستاران بخش‌های داخلی و اورژانس در نمره کلی استرس و بیشتر خرده مقیاس‌های استرس نمرات بالایی را نشان دادند. با توجه به نتایج بین رضایت شغلی پرستاران بخش‌های مختلف تفاوت معناداری مشاهده نشد (0/64=‌P) و به طور کلی رضایت و استرس شغلی پرستاران در هر دو مورد در حد متوسط مشاهده شد (استرس شغلی =57/89؛ رضایت شغلی =17/56). بحث و نتیجه‌گیری: جهت کاهش استرس در ارتباط با مرگ بیمار می‌توان به داشتن جلسات مشاوره بعد از مواجهه با مرگ بیمار و به طور کلی‌تر توجه به پرستاران بخش اورژانس و داخلی، تنظیم حجم کاری، دادن آموزش‌های لازم و کافی در زمان کارورزی (با توجه به متغیر عدم اطمینان به درمان) ضروری به نظر می‌رسد.